معرفي 51 گونه هميشه سبز به همراه پراکندگي گونه هاي هميشه سبز متناسب با جغرافياي ايران

درختان در محيط شهري با القاي حس آرامش بخشي از روحيه علاقه مندي شهرنشينان به زيبايي و طبيعت را پوشش مي‌دهند. درختان هميشه سبز باعث افزايش شادابي افراد مي‌شوند، به خصوص هنگامیکه کمبود پوشش گياهي در زمستان و برگ ريزان پاييز بيشتر به چشم مي‌آيد. به همين علت هم خود شهروندان و هم شهرداري به کاشت گياهان هميشه سبز مي‌پردازند. مشهورترين گياهان هميشه سبز سوزني برگ‌ها هستند.
سوزن برگها نه تنها هميشه سبز هستند بلکه نسبت به سرما بسيار مقاومند. درعين حال، گياهان هميشه سبزي هم وجود دارند که در آب و هواي گرم نيز پايدار هستند. از مشهورترين آن‌ها پرتقال و انواع مرکبات مي‌باشد. در نيمه جنوبي کشور درختان هميشه سبز ديگري نیز کاشته مي‌شود.
بخش اول: پراکندگي گونه هاي هميشه سبز متناسب با جغرافياي ايران
اگر جغرافياي ايران را به سه بخش شمالي، مياني، جنوبي تقسيم کنيم مي‌بينيم که در هر بخش درختان پايدار هميشه سبز مخصوص آن منطقه وجود دارد. در بخش شمالي ايران سوزني برگ‌ها انواعي از ارس و سرخدار حضور دارند.
در بخش مياني جغرافياي ايران درخت سرو و درخت زيتون از درختان هميشه سبز هستند.
در بخش جنوبي جغرافياي ايران درختان کنار و سپستان. ليمو ترش و انواعي از مرکبات درختان هميشه سبز هستند.
البته رويش گياهان دراين تقسيم بندي هم پوشاني هم دارد.
در تصوير زير پراکندگي گونه هاي هميشه سبز متناسب با مناطق مختلف جغرافيايي ديده مي‌شود.

پراکندگي گونه هاي هميشه سبز متناسب با مناطق مختلف جغرافيايي

بخش دوم: معرفي گونه هاي هميشه سبز متناسب با جغرافياي ايران
1- سرخدار: ازسوزني برگ‌هاي ايران، داراي ميوه‌هاي قرمز کوچک که هم خواص دارويي دارد، و هم سمي است. چوب اين درخت سرخ است و در شمال در جنگل‌ها بوده است. این درخت، امروزه در وضعيت بحران رو به انقراض قرار دارد. به همين علت، در گلستان 3000 نهال از اين گونه کاشته شده و مقداري هم در جنگل‌ها یافت می‌شود. از جمله نيکي‌ها در اين دنيا کاشت اين درخت و رسيدگي به آن است تا از وضعيت بحران رو به انقراض خارج شود.

2- کاج چلغوزه: جالب است که نام اين کاج فارسي است و به معناي چهل غوزه مي‌باشد که يعني کاج چهل دانه و معلوم است که مصرف آجيلي اين کاج در گذشته مورد توجه بوده است. اين کاج نيز در آستانه بحران انقراض قرار دارد. ميوه آن از بقيه کاج‌ها بلندتر بوده و يکي از انواع آجيل‌ها محسوب مي‌شود. مشهدي‌ها با اين آجيل بسيار آشنا هستند. به ميوه آن دانه صنوبر گفته مي‌شود. کاج چلغوزه مشابه آني است که در ايتاليا مي‌رويد و به آن کاج سنگي مي‌گويند. اروپايي‌ها ميوه آن را بسيار دوست دارند. ميوه درخت کاج چلغوزه تا 51 درصد روغن دارد و مي‌تواند مثل زيتون براي روغن گيري مورد استفاده قرار گيرد.

3-اُرس: درخت چندهزارساله بومي ايران است. يکي از درختان مقدس ايران که با نام «سرو کوهي» نيز شناخته مي‌شود. این درخت پايداري بسيار زيادي نسبت به خشکي و گرما و سرما دارد که از منفي 40 درجه تا مثبت 40 درجه تغييرات دما را تحمل مي‌کند. گونه 2800 ساله از اين درخت در الموت قزوين ثبت ملي شده و در نقاط ديگر هم گونه‌هاي بالاي هزار ساله موجودند.
4- سرو: درخت مقدس ايراني که در کتيبه‌هاي هخامنشي نيز وجود دارد. «سرو ابرکوه» قديمي‌ترين موجود جاندار ايران است. سرو در باغ شاهزاده ماهان در طرح‌هاي معماري و در اشعار و ادبيات ايران وجود دارد. به نوعي سرو نماد ايران است. اين درخت بسيار بلند مي‌شود و شاخه‌هاي افراشته آن زيست بوم مناسبي براي انواعي از پرندگان فراهم مي‌کند.

5-کاج: انواع کاج هاي غير بومي هم هستند که در ايران کاشته مي‌شوند. کاج مشهد و کاج تهران از پر تعداد ترين آنهاست که در بزرگراه ها ديده مي‌شوند. اخيرا کاج اولسون به خاطر رنگ زرد اطراف برگهايش مشهور شده است.
6-ارغوان: درخت زيبايي با گل‌هاي صورتي و بنفش و شاخه‌هاي زيباي ارغواني رنگ (تفريبا بنفش مايل به قهوه‌اي ) مي‌باشد. اين درخت، بعلاوه هميشه سبز است. برگ‌هاي آن قلبي شکل و تا حدي کرک دار هستند و رنگ آنها سبز و نقره اي مي‌باشد. در خراسان شاخه‌هاي نازک آن را در صنايع دستي به کار مي‌برند. تجارت اين صنايع دستي به دليل ماندگاري و زيبايي آن بسيار سودمند مي‌باشد.

7- زيتون: درخت صلح، در مناطق شمالي مي‌رويد و البته گونه‌هاي بسيار متنوعي دارد که زيتون 600 ساله در استان فارس نشان دهنده آن است که اين درخت حتي در مناطق جنوبي هم مي‌تواند بار دهد و پايدار بماند.

8- کُنار: يا درخت سدر، درخت بسيار زيبا ايست که البته هميشه سبز هم هست. ميوه‌هاي کوچک کنار تنوع رنگ زيادي دارد: سبز نارنجي زرد و چند رنگ مي باشد، که درخت ميوه دار آن را زينت مي‌دهد. اين درخت در قشم و کيش و مناطقي از ساحل بندر عباس درخت مقدسي محسوب مي‌شود و به آن «پير کُنار» مي‌گويند. اين هم يکي از درختان فوق العاده ديگري است که در مناطق جنوبي به خوبي مي‌رويد. کنار ميوه اي خوش طعم دارد و از تيره مخروطيان است. در گذشته اين گياه را در خوزستان به وفور مي‌ديديم، به گونه اي که در خيابان‌هاي اصلي يک در ميان درخت کُنار و توت کاشته بودند. برگ‌هاي درخت کُنار را سدر مي‌گويند که براي شست و شوي موها و تقويت آنها استفاده مي‌شود. امروزه از سدر اصلی‌ترين داروي ضد سرطان پوست را توليد مي‌کنند.
9-.سپستان: از گونه‌هاي هميشه سبز در جنوب ايران درختي است به نام سپستان که در گذشته در خيابان‌هاي اهواز زياد کاشته مي شد. این گياه خاصيت درماني بسيار فراواني دارد. اين گياه داراي ماده‌اي به نام موسيلاژ است که در ترکيب با آب شبيه ژلاتين مي شود. و يکي از چهار تخمه معروف (همراه با تخم مرو، به دانه و بارهنگ که آنها نيز داراي موسيلاژ هستند) بوده که در درمان سرماخوردگي و سرفه استفاده مي‌شود. رايج است که در سيستان از ميوه سبز آن ترشي درست کنند.

10- انواع مرکبات: پرتقال، در مناطق با رطوبت بالا خوب مي‌روید، و در همه جاي شمال کاشته شده است. در جنوب زير درختان نخل و نيز در حاشيه ساحلي کاشته مي‌شود. در شمال، براي سبزه هفت سين نوروز دانه‌هاي پرتقال را سبز مي‌کنند، که  بسيار خوشبوست؛ يعني خود نهال دو تا سه سانتي متري آن معطر است و بوي شکوفه مي‌دهد. البته شمالي‌ها اين دانه‌ها را جدا کرده و به شکل نهال‌هاي مجزا مي‌کارند تا درخت شود.
11و 12- ليموترش و ليمو شيرين: اين دو هم در مناطق ساحلي به خوبي مي‌رويند. البته در مشهد همسايه‌اي داشتيم که ليمو شرين کاشته و ميوه هم برداشت مي‌کرد. فقط زمستان‌ها لازم است از این گیاه بيشتر محافظت کنيم. جالب است که ليمو ترش به جز آنکه هميشه سبز است تقريبا هميشه گل و ميوه هم مي دهد هرچند که در فصل هاي سرد ميزان گل و ميوه آن کم مي شود.
13- نارنج: شکوفه نارنج بقدري خوشبوست که تا چند خيابان را معطر مي کند. به همين شکوفه است که «بهارنارنج» ميگويند.

14- درخت مورد: درخت بسيار زيبا است که شهرت آن در فوايدش براي رشد موها مي باشد. و در مناطق جنوبي به خوبي رشد مي کند. ميوه هاي آبي رنگ با سايه نقره اي دارند که ظاهر زيبايي به درخت مي دهند.
15- درخت شيشه شور: اين گياه را در محله‌هاي اهواز بيشتر مي‌بينيد. البته من اين گياه را در باغ شاهزاده کرمان هم ديده ام.و گل هم داشت. گل اين درخت بر روي شاخه‌هاي افشان با خوشه‌هاي رشته‌اي است. برگ‌هاي اين درخت شبيه زيتون است و رشته‌هاي گل زيبايي به رنگ‌هاي صورتي و قرمز اناري ديده مي‌شود. اين گياه که بيشتر در مناطق مرطوب و معتدل مي‌رويد، به‌ صورت درخت يا درختچه است و سي تا چهل گونه مختلف دارد. گل شيشه‌شوي معمولاً به رنگ قرمز درخشان است، ولي شرابي، صورتي يا کرم هم مي‌تواند باشد
16- گل ابريشم ايراني: يا درخت باران، ابريشم در همه مناطق ايران مي رويد البته فقط در مناطق جنوبي که هوا گرم تر است خزان ندارد و فقط مقداري از برگ هايش را از دست مي دهد اما در مناطق مياني و شمالي در زمستان به خواب مي رود. اين گياه که درخت بلندي مي‌شود، برگ‌هاي ريز دسته‌اي دارد که به نور حساس بوده و با غروب خورشيد برگ‌هاي دسته‌اي روي هم جمع مي‌شود. به همين خاطر به آن «شب خسب» نيزمي گويند. مدت گل دادن اين درخت از بهار تا شهريور مي‌باشد.گل هاي بسار زيباي طيف صورتي رنگي دارد که حالت رشته هاي نازک دارد و درخت بلندي مي شود. اين درخت محبوب طوطي‌هاست که در ارتفاع آن پرواز مي‌کنند.

17- انجير معابد: يکي از عجيب‌ترين پوشش‌هاي گياهي مناطق ساحلي جنوب، درختي هميشه سبز معروف به درخت لور (معروف به درخت انجير معابد) است. در اين درخت شاخه ها منحني ميشوند و ريشه هاي بزرگ و با طرح هاي متفاوت ايجاد مي کنند. به طور کلي انجير درخت مقدس و محبوبي براي ايرانيان بوده است. انجيرهاي استهبان را همه اهالي روستا با هم کاشته اند الان صدها سال است که از آن برداشت مي شود. البته انجير معمولي با درخت انجير معابد فرق دارد. انجير معمولي خزان دار است.

18- شمشاد هيرکاني: شمشاد هيکاني از گونه هاي شمالي در معرض انقراض هست. الان گونه هاي بسياري از شمشاد در ايران وجود دارند اما اغلب بومي ايران نيستند. شمشاد هيرکاني گونه بومي خود ايران است. اغلب شمشادها بومي شرق آسيا هستند و تا ارتفاع 4 متر هم مي توانند رشد کنند. ولي دير رشد هستند از چوب شمشاد براي ساختن تار و سه تار استفاده مي شود.
شمشادها را کنار جاده ها و براي محوطه سازي استفاده مي شوند. من در مسابقات توردوفرانس در تلويزيون ديدم که شمشادها کنار جاده تا ارتفاع بيش از 4 متر هم بلند شده بودند. در همان مکان با هرس چمن ها روي تپه آفتاب خوري نوشته بودند «من عاشق کشاورزي هستم». آفتاب بسيار شديد بود ولي چون تپه ها و کوه ها و کنار جاده ها را کاشته بودند. همه جا سبز بود. البته برخي شهرها هم کاملا خشک و کم درخت بود. اروپا اگر قاره سبز شده به همت مردمشان سبز شده است. از گونه هاي بومي بکاريم تا اينجا هم قاره سبز شود. شمشاد را با قلمه مي توان تکثير کرد.
19- بلوط هميشه سبز: بلوط ها اغلب خزان دارند اما بعضي از گونه ها خزان ندارند که گزينه مناسبي براي کاشت در مناطق جنوبي هستند.
20- پيچ امين الدوله ياس: اين گياه را روي ديوارها و براي تزئين استفاده مي کنند شاخه هاي آن حالت رونده دارند و برگ هاي سبز تيره اي بصورت پرپشت آنرا پوشش مي دهند. در بهار گل ميدهد.  گل هاي بسيار خوشبويي دارد. که ابتدا سفيد هستند و بعد زرد مي شود. اين گل کوچک شيره شيريني دارد که برخي پرندگان و کودکان شيره اي که وسط گل است را مي مکند.
21- زرشک زينتي: برخي از گونه هاي زرشک خزان کننده هستند، اما برخي هميشه سبزند. به طور مثال، آن گونه زرشک زينتي که در شهرها ديده مي‌شود. که ميوه هايي با دانه درشت دارد. اين هم يکي از گياهاني است که در خيلي از جاده‌ها و ميادين شهر ديده مي‌شود اين گياه ابتداي بهار سبز رنگ است؛ چون فقط برگ تازه دارد. کم کم گل مي‌دهد. گلهاي زرد رنگ، آن را مي‌پوشاند و گياه زرد به نظر مي‌رسد. بعد از آنکه ميوه‌های آن رسیدند، گياه با برگ‌هاي سرخ درخشان و ميوه‌هاي قرمز پوشيده مي‌شود. تغيير رنگ‌هاي اين گياه کار تنوع طلب ها را راحت مي‌کند.

زرشک گونه استراتژيک بومي ايران است. البته آن گونه خوراکي منظورم است. گونه استراتژيک يعني در ساير نقاط جهان ناياب يا بسيار نادر است. زرشک مخصوص نيمه شمالي کشور است. البته گونه اي زرشک وحشي در سيستان و بلوچستان مي رويد که به آن زرشک سياه مي گويند. اين گونه دانه هاي سياه رنگ بزرگ و حالت هلالي شکل دارد. در برخ مناطق خراسان ديده ام که از تيغ زرشک به عنوان خلال دندان استفاده مي کنند. اين تيغ ها بزرگ در گياهان بزرگسال ديده مي شوند.
22- برگ بو: درختچه اي از خانواده ي لوراسه و بومي آمريکاي جنوبي ميباشد،از برگ اين درختچه براي خوشبو و معطر کردن برخي غذاها مثل کله پاچه استفاده ميکنند.. برگ بو بسيار پر برگ مي شود و مي تواند جايگزين شمشاد براي محوطه سازي شود. و در کنار راه ها کاشته مي شود. گل ها ريز سفيدي هم دارد.
23- خرزهره: بيشتر افرادي که تا به حال جنوب نرفته اند وقتي با بوته هاي پر گل اين گياه مواجه ميشوند تعجب مي‌کنند. در مناطقي که آفتاب بسيار شديد است و خاک رسي و بدون مواد آلي به نظر مي رسد اين گياه نه تنها سبز است بلکه گل هم دارد. خرزهره در مناطق سرد هم مي تواند در صورتي که از سرما محافظت شود رشد کند اما زيست بوم اصلي اش مناطق گرم است. اين گياه سمي است حتي حيوانات از آن بخورند مي ميرند. دوسه برگ آن مي تواند کشنده باشد. با توجه به گل هاي زيباي سفيد و صورتي آن بايد از دسترس کودکان دور باشد.
24- اکاليپتوس: اکاليپتوس هم درختي هميشه سبز و بومي استراليا ميباشد که بسيار طالب هواي گرم و سخت ريشه زا ميباشد.برگ اين درخت باعث دفع آفات و حشرات ميباشد براي همين براي کاشت نزديک پنجره ها مناسب است. از نظر مصرف آب اصلا بهينه نيست چراکه سه برابر وزن خودش آب مصرف مي کند.برگ هاي درازي دارد و بسيار شبيه بيد مي باشد اما استحکام تنه آن بيشتر است. درختان بيد در بادهاي شديد ممکن است حتي تنه اصليشان بشکند.
25- جمبو يا زغال اخته گرمسيري: اين گياه ارتفاع 4 تا 8 متر پيدا مي‌کند. ميوه‌های زغال اخته بسيار زيبا هستند و البته بيشتر ساکن شمالند. زغال اخته در مناطق شمالی کشور اغلب خزاندار است. اما گونه‌هايي از آن هم در مناطق گرمسيري ميوه مي‌دهند و هميشه سبزند. این گیاه براي کساني که خواهان ميوه مفيد هستند مناسب است. به زغال اخته به عربي قره قاط و به انگليسي بلوبري مي‌گويند. ميوه بسيار محبوبي است. در شمال که گونه‌هاي خزان دار آن زندگي مي‌کنند. ميوه‌هاي آن در سيني‌هاي بزرگ جذب مشتري مي‌کند.
26- موز: موز را در سيستان و بلوچستان توليد انبوه مي کنند . نسبت به سررما حساس است. هميشه سبز است البته در زيست بوم خودش که سيستان و بلوچستان و چابهار ايران را شامل مي شود. چابهار در واقع چهاربهار بوده و اغلب  آب و هواي معتدل و مرطوب دارد.
27- انبه: درخت هاي مانگرو تنوع زيادي در سواحل خليج فارس دارد. از خوشمزه ترين آنها انبه است. انبه تا 250 گونه با رنگ هاي مختلف دارد.
28- گز شاهي: درختچه و يا درختي هميشه سبز و خزان کننده از خانواده  تاماريساسه ميباشد که بومي ايران است. گز در مناطق بياباني موجب تثبيت خاک و جلوگيري از پيشرفت فرسايش خاک مي شود.
29- بداغ هميشه سبز: بوته سر سبز و پر برگي است. که گل هاي سفيدي گل آذين دارد. و بسيار معطر و خوشبو است. از اوايل بهار تا خرداد گل مي دهد. با قيمه گيري تکثير ميشه.بومي جنوب شرق آسيا بوده و سال هاي نه چندان دور به ايران وارد شده است.
30- طاووسي: درختچه زينتي که تا 2 تا 3 متر ارتفاع پيدا مي کند.با شاخه هاي فراوان نرم و سبز رنگ.که نسبت به کم آبي مقاوم است.گل ها به رنگ زرد طلايي و بسيار معطر و گل آذين خوشه اي است.در زمان گرما برگها ميريزند اما ساقه هاي سبز گياه را بصورت هميشه سبز چهارفصل نشان ميدهد.
31- رزماري:علاوه بر مصرف دارويي در فضاهاي سبز شهري و پارک ها کاشته ميشود. گل هاي بنفش و آبي رنگ دارد. براي دفع حشرات موثر است.از قلمه و اواخر پاييز و شرايط شاسي گرم به سهولت قابل تکثير است.
32- گياه موچسب: اين گياه پيچک با برگ هاي کوچک است که در زمستان و پاييز نارنجي و قرمز و متنوعي پيدا مي کند. که انگار درخت انجيلي از ديوار بالا رفته است. تا چند طبقه از آپارتماان را مي تواند بپوشاند. برگ هاي اين گياه هم حالت سمي دارد ولي ميوه آن را پرندگان مي توانند بخورند.
33- عشقه يا پاپيتال: پيچيک هاي رونده که برگ هاي سبز پهني دارد. برگ هايش سبز پررنگ است. به آن هدرا نيز مي گويند. پايين درخت ها مي کارند و به جز آنکه کف باغچه را پر مي کند از تنه درخت هم بالا مي رود ولي نبايد گذاشت که بر درخت غلبه مي کند.
35- پيچ اناري: پيچيک هاي رونده که برگ هاي دندانه دار دارد. گل هاي شيپوري نارنجي رنگ زيبايي م دهد که پرچم آن شيره شيريني دارد که محبوب کودکان و پرندگان است. اين درخت را در گذشته بيشتر جلو و سردر خانه ها مي کاشتند.

36- رز آبشار طلايي: امروز در باغ ها، جلو در و سردر خانه و روي طاق ها اين رز را مي کارد. آبشار طلايي گا هاي کوچکي مي دهد که در بهار بسيار پر گل مي شود و خار ندارد در بقيه سال گل ندارد و فقط بوته و برگ هاي آن سبز مي شود. اين گل بسيار شبيه ياسمن زرد است. ياسمن زرد بومي ايران است و آن هم بصورت رونده و بسيار پر گل مي شود اما گياهي خزان دار است و خار دارد.
بخش سوم: معرفي گونه هاي هميشه سبز ناآشنا که در نهال فروشي ها و گل فروشي ها ديده مي شوند
37- درخت انبوه ايلکس: با آن برگ هاي دندانه دار براق و ميوه هاي سرخ زيبا واقعاً درخت خاصي است؛ خصوصاً زمستان بي برگ و بار با حضور سبز و قرمزش پر شور و حرارت مي شود. اين درخت با شاخ و برگ انبوهش در باغ و باغچه، چه کنار هم کاشته شوند و چه به صورت پرچيني متراکم هرس و کوتاه شوند و چه تکدرخت خوش نماي باغچه باشد، چه مهمان گلخانه شود فرقي ندارد؛ همه جا خاص و چشم گير است؛ حتي با ميوه هاي سرخش پرنده ها را به باغچه دعوت مي کند.
در آفتاب کامل به خوبي رشد مي کند. در مکان هاي نيم سايه يا کاملا سايه هم مي تواند رشد کند. در مناطق با آب و هواي گرم بهتر است بعد از ظهر ها در سايه قرار گيرد. به آبياري در حد متوسط نياز دارد. در اقليم هاي خنک و مرطوب بهترين رشد را دارد
38- ميخک هندي: گياهي است کم توقع و مقاوم و هميشه سبز از خانواده پيتوسپوراسه، هميشه سبز و به عنوان گل بريده مورد استفاده است. این گیاه در زادگاهش در هواي ازاد ارتفاعش گاه به ده متر مي‌رسد. برگهای آن سبز کمرنگ با حاشيه زرد و يا سفيد کرمي و مانند برگ گيلاس موج دار و درخشنده، گل خوشبو و ميوه ريز ان زينتي است. جهت خوش فرم نگهداشتن اين گياه هر ساله قبل از بهار نياز به هرس شديد دارد و طول شاخه‌ها را بايد به يک سوم کاهش داد. به نور کافي احتياج دارد. در صورت کمبود نور برگها شروع به ريزش مي‌نمايند. نور مسقيم افتاب به برگها صدمه مي‌زنند. این گیاه مقاومت خوبي نسبت به درجه حرارت پائين دارد،. تا حدود 4 درجه سانتي گراد مقاومت ميک‌ند. بهترين درجه حرارت آن در تابستان 24 است. به هواي مرطوب و مملو از اکسيژن نياز دارد.
 39- سه رنگ: اين درختچه هميشه سبز، که غالباً براي ايجاد مرز وحايل به کار مي‌رود، عزتش مرهون رنگ سرخ شاخ و برگ نورُسته آن است. گلهاي بسيار کوچک سفيد فوتينيا به صورت خوشه هايي در مي آيند که در بهار بر بوته پديدار مي‌شوند. اين درختچه در بهار و تابستان و پاييز داراي 3 رنگ مختلف است، براي همين به سه رنگ معروف مي باشد. ارتفاع بوته هاي هرس نشده، بسته به گونه آنها، به 4 تا 5 متر مي‌رسد.  فوتينيا گياهي پر عمر است که پس از 10 سال به بلوغ مي‌رسد، اگرچه از ابتداي زندگي گل مي‌دهند. اغلب باغبانان به درختچه‌ها اجازه گل دادن نمي‌دهند و به محض پيدا شدن غنچه‌ها، در اسرع وقت، آنها را هرس مي‌کنند تا رشد شاخه‌هاي جوان را برانگيزانند، زيرا علت عمده پرورش اين گياه سرشاخه هاي رنگين آن است.
این گیاه، آفتاب کامل را ترجيح مي‌دهد. سايه بخشي از روز را نيز تحمل مي‌کند، ولي خيلي متراکم نخواهد شد.
40- کاملييا: درختچه اي هميشه سبز و زينتي با گلهاي قرمز، صورتي، سفيد که در محيط با پرورش ان معمول‌تر است، خانواده آن ته آسه و بومي چين، ژاپن و کره است. برگهاي سبز و تيره آن با گل‌هاي زيباي قرمز رنگ تضاد رنگي ايجاد مي‌کند که بسيار جذاب است. حتي الامکان از جابجا کردن و چرخاندن گلدان پرهيز کنيد، در غير اينصورت شکوفه،هاي آن قبل از بازشدن مي‌ريزند. گل‌های این گیاه در طول فصل پائيز تا اوايل بهار شکوفه مي‌شوند. این گیاه، خاک اسيدي را دوست دارد و تکثير آن به صورت خانگی مشکل است. این گیاه نياز به نور شديد دارد، ولي از افتاب بيزار است. در بهار و تابستان حداکثر درجه حرارت 21 و حداقل آن در زمستان 13 درجه است. در بهار هفته‌اي دو بار گياه را ابياري کنيد، ولي در تابستان هفته‌اي يکبار کافي است. مجددا دفعات آبياري را افزايش دهيد و در پائيز به هفته‌اي دو بار برسانيد. آب بايد فاقد املاح باشد و حتي الامکان از اب باران استفاده کنيد، زهکش را هميشه بازديد کنيد.
41- رگ نو: گونه اي از ترون يا بيدفرنگي است و از خانواده ي زيتون سانان است .
42- آکوبا: آفتابِ کم جانِ فصل هاي سرد، نور و حرارت را از باغچه دريغ مي کند ولي گياهان هميشه سبزي مثل آکوبا با ميوه هاي سرخش در فصل پاييز، اميدهاي باغچه را براي سرسبزيِ دوباره زنده نگه مي دارند. شمشاد ژاپني نه فقط خزان ندارد، برخي ارقامش با کک و مک هاي زرد درخشان نور گرم آفتاب را هم تداعي مي کنند. زادگاه اين گياه هميشه سبز زيبا، چين، تايوان . جنوب ژاپن است ولي به خاطر سازگاري به انواع آب و هوا ها و مقاومت به سرما و شوري خاک، در کنار هميشه سبز بودن آن؛ امروزه آن را در بيشتر نقاط جهان مي توان ديد.
در يک خاک غني با زهکش خوب مي تواند رشدي سريع تر داشته باشد. با اين وجود اين گياه نسبت به فقر غذايي خاک مقاوم است. اين گياه به خوبي در مکاني نيم سايه يا سايه کامل رشد مي کند و اين سايه موجب رشد انبوه گياه مي شود.مرطوب نگه داشتن بستر خاک گياه، به رشد سريع و شادابي گياه کمک مي کند. با اين وجود گياهان چند ساله کاشته شده در خاک که به خوبي استقرار يافته اند مقاومت بالايي در مقابل کم آبي دارند. به ياد داشته باشيد گياهان کاشته شده در گلدان مقاومت کمتري نسبت به خشکي کشيدن دارند. همچنين از غرقابي کردن اين گياه بپرهيزيد.
43- پيراکانتا: پيراکانتا درختچه‌اي خشن، زيبا و هميشه سبز بومي شرق آسيا و از خانواده روزاسه است که در نيمه اول سال با گل‌ها و نيمه دوم با ميوه‌ها زينت بخش باغچه‌ها مي‌شود. البته، به خاطر تيغ‌هاي وحشي دم دست نبايد آن را کاشت. پيراکانتا عمدتاً براي ايجاد حريم و حايل گياهي مخصوصاً در نواحي سردتر پرورش داده مي‌شود. ساقه‌هاي خاردار و برگ‌هاي سبز برّاق دارد. در زمستان خوشه گل‌هاي سفيد آن بسيار جذاب است و از ابتداي عمر گياه بر شاخسارانش مي‌شکفند.در طول پاييز و زمستان نمايش پُردوام ميوه هاي خوشه اي و آلبالو مانندِ نارنجي يا سرخِ خار آتشين جلوه درخشاني به باغ مي‌دهد و موجب جذب پرندگان مي‌شود. اين امر، خود موجب پراکنده شدن بذر گياه مي‌گردد. اقلام فراوان اين گياه با عمر طولاني در نواحي خنک در دسترس است. اگرچه غالباً براي ايجاد حريم و حائل به کار برده مي‌شود، اما مي‌تواند داربستي شود. ارتفاع آن بعد از 5 تا 10 سال به 3 تا 5 متر مي‌رسد.
براي داشتن رشد کامل و متراکم به آفتاب کامل نياز دارد و به باد تحمل نشان مي‌دهد. لذا، غالباً به عنوان بادشکن و پرچين و حايل پرورش داده مي‌شود. این گیاه، به انواع گوناگوني از خاکها تحمل نشان مي‌دهد.
44- ماهونيا:  بومي شمال آمريکا است، تا ارتفاع 30 سانتيمتر تا 2 متر مي رسد. برگ بيضي شکل، دندانه دار تيز، به رنگ آبي متمايل به سبز و خزان برنز رنگ دارد. گل زيبا، کوچک و معطر، زرد رنگ در وسط بهار ميوه توت مانند به رنگ آبي مايل به بنفش، خوراکي با طعم ترش، مي دهد. اين گياه زينتي را در باغ ها و براي طراحي محوطه مي کارند. نياز نوري آن با آفتاب کامل تا نيم سايه قابل پوشش داده مي شود. تا حدودي نسبت به حشکي مقاوم است. تکثيرآن از طريق کشت بذر، تقسيم ريشه، قلمه چوب نرم در بهار مي باشد.
45- ياس هلندي:  مقاوم به خشکي و سايه و سرماست. بنابراين براي کاشت در بسياري از مناطق مناسب است.
46- گاردنيا:  بوته بسيار مقاومي است که براي باغچه استفاده مي شود.
يوکا و کنف زينتي:48.47: کنف زينتي توي طرح خيلي قشنگ ميشه و يوکا گياه خيلي  مقاومي که در فضاسازي هاي شهري کاشته مي شود. برگهاي سبز تيره بزرگ شبيه برگ خرما دارد و ارتفاع آن تا 1و نيم متر مي رسد. گاهي مواقع گل هاي سفيد مي دهد.
49- ماگنوليا:  ماگنوليا يک درختچه ي زيبا و هميشه سبز و مقاوم به خشکي است، گلهاي خيلي خوش بو و معطري دارد. گل نوع بهاره آن صورتي و نوع پاييزه سفيد است .
 50- ناندينا: ناندينا يا بامبوي مقدس بوي شرق آسيا و از خاتواده ي زرشک سانان هستش که اين گياه هم توي باغ هاي ژاپني بسيار کاربرد داره و تقريبا نيمه هميشه سبز است.
 51- الاگنوس: الاگنوس يا سنجد زينتي گياهي با برگهايي با سطح زيري نقره اي و مقاوم به خشکي و نور زياد، از خانواده ي الاگناسه،بومي مناطق معتدل آسيا و گياهي هميشه سبز مي‌باشد.