خارشتر خشک شده 100 گرمی
خارشتر یا علف ترنجبین، بوته‌ای نیمه چوبی و نیمه درختچه‌ای از خانواده باقالی هاست. پودر این گیاه چند ساله در کنار خواص دارویی آن مانند گیاه اکلیل الملک معمولا بعنوان خوراک دام و طیور شناخته شده است. خارشتر در 12 گونه رشد می‌کند که دو گونه آن در ایران دیده شده است.
ترنجبین چیست؟
ترنجبین یا عسل تر حاصل فعالیت حشره بیابانی روی این گیاه است که به صورت نبات‌های خشک شده روی ساقه آن دیده می‌شود. ترنجبین طعمی شیرین داشته و در صنایع غذایی و داروسازی کاربرد دارد.
مشخصات ظاهری خارشتر:
این گیاه بومی خاورمیانه است. گیاهی است تیغ‌دار، به رنگ سبز و پرشاخه با ارتفاع 50-150 سانت. برگهای خارشتر کرک دارد. خارشتر دارای ریشه‌ای عمیق است و از آب‌های زیرزمینی تغذیه می‌کند. به همین دلیل سازگاری خوبی با محیط‌های بیابانی و کم آب دارد. این گیاه دارای گل‌های کوچک صورتی روشن و غلاف‌های کوچک حبوبات است که قهوه‌ای یا مایل به قرمز هستند. خارشتر مقاومت بالایی به شوری خاک، کم آبی، خاک شنی و یا سنگی دارد.
خواص خارشتر:
طبع خارشتر گرم و خشک است. خارشتر به عنوان درمانی برای تومورهای غده‌ای، پولیپ بینی و بیماری‌های مربوط به مجاری صفراوی است. این گیاه دارویی مدر، منبسط کننده، ملین، ضد درد و ضدعفونی کننده است. خارشتر در درمان رماتیسم و بواسیر نیز استفاده می‌شود.
از این گیاه به عنوان شیرین کننده و درمان زردی نوزادان نیز استفاده شده است. خاصیت اصلی خارشتر در درمان سنگ کلیه است. عرق خارشتر برای دفع سنگهای کلیه و مجاری ادراری، ضداسپاسم کلیه و ضد قولنجها و عفونت های کلیوی مفید است.
مضرات خارشتر:
خارشتر برای بیماران مبتلا به حصبه، اسهال خونی، بواسیر، خون ادراری و آبله توصیه نمی‌شود. عرق خارشتر برای افراد گرم مزاج مضر است.
نحوه مصرف خارشتر:
خارشتر گیاهی خشک شده است و از برگهای خشک آن می‌توان به عنوان دمنوش و جوشانده استفاده کرد. جوشانده برگهای خارشتر بهبود دهنده زخم است. همچنین دمنوش خارشتر را می‌توان روزانه تا سه لیوان نوشید. استفاده از عرق خارشتر نیز رایج است. برای تصفیه خون از عرق خارشتر و یا دمنوش آن استفاده می‌کنند.
